wat is de ziekte van Alzheimer?

De diagnose alzheimer wordt zelden onmiddellijk gemaakt. Plots dingen vergeten kan immers ook een symptoom zijn van een andere ziekte. Of een gevolg van ouder worden. Wil je zeker zijn dat er niets aan de hand is, of vermoed je een opkomende vorm van dementie? Maak dan een afspraak met je huisarts.

onderzoek door de huisarts

Je arts onderzoekt of de klachten en symptomen eerste voorbodes zijn van alzheimer. De arts begint met je een aantal eenvoudige en persoonlijke vragen te stellen. Hiermee krijgt hij al een eerste indruk van je hersenactiviteit. Je ondergaat ook een urine- en bloedonderzoek. Deze onderzoeken zijn er in de eerste plaats om na te gaan of er geen andere oorzaken zijn voor je klachten. Zoals bijvoorbeeld verkeerd gebruik van medicijnen, een vitaminetekort of hormoonstoornissen.

Vermoedt de arts na deze onderzoeken en tests dat je (een beginnende vorm van) alzheimer hebt? Dan zal hij je waarschijnlijk nog een ‘mini-mental state examination’-test afnemen. De score die je op deze MMSE-vragenlijst behaalt is voor de arts een betrouwbare graadmeter om na te gaan hoe het met je geheugen, taalvermogen en concentratie is gesteld.

doorverwijzing naar een ziekenhuis

Bij een sterk vermoeden van alzheimer of een andere vorm van dementie verwijst de huisarts door naar een neuroloog. Die doet verder onderzoek om de diagnose van de ziekte van Alzheimer te bevestigen of uit te sluiten. Vaak horen hier ook een mri-scan en bloedonderzoek bij.

• Dementie en alzheimer zijn (nog) niet te genezen. Toch is het belangrijk om de juiste diagnose zo snel mogelijk te (laten) maken. Op die manier kan de omgeving van de patiënt sneller hulpmiddelen en extra zorg voorzien om het comfort van de persoon met alzheimer te behouden of te verhogen.
• Ook is het belangrijk dat de alzheimerpatiënt zo snel mogelijk de juiste medicatie krijgt. Dit om de symptomen af te remmen of om het comfortabeler te maken voor de patiënt.  

Lees meer over hoe de ziekte van Alzheimer wordt vastgesteld.

Bij de ziekte van Alzheimer nemen de symptomen toe naarmate de ziekte vordert. Er zijn geen plots opduikende symptomen die de ziekte bij aanvang direct duidelijk maken.

Alzheimer begint meestal met kleine veranderingen. In het begin is vooral het kortetermijngeheugen verstoord. De persoon met dementie weet bepaalde zaken van lang geleden nog heel goed, maar bijvoorbeeld niet wat hij gisteren gedaan heeft. Ook voor de hand liggende informatie zoals namen raken soms vergeten. Nieuwe informatie onthouden is vaak moeilijk. Deze signalen zijn bij het ontstaan van alzheimer vaak zo subtiel dat mensen uit de directe omgeving ze niet eens opmerken. Soms worden ze ook aanzien als een gevolg van ouderdom, stress of vermoeidheid. De link met dementie of de ziekte van Alzheimer is er zelden of nooit meteen.  

De duur van de beginfase van alzheimer is voor elke patiënt anders.  Niet iedereen gaat even snel of traag naar de volgende fase. Besef dat iemand met alzheimer nog veel dingen zelf kan, zeker in de beginfase. Laat de patiënt met (beginnende) alzheimer nog zoveel mogelijk dingen zelf doen. Dit stimuleert de zelfstandigheid van de patiënt en houdt daardoor ook de hersenen alerter.

De ziekte van Alzheimer ontstaat omdat er zich eiwitten ophopen in de zenuwcellen in je hersenen. Die ophopingen verstoren de onderlinge communicatie tussen de zenuwcellen waardoor onomkeerbare vergeetachtigheid optreedt.

Dementie komt het meest voor op oudere leeftijd. Dementie vermijden of het ontstaan ervan vertragen kan je doen door gezond te eten, niet te roken en voldoende te bewegen. Kortom, door zo gezond mogelijk te leven.

Een overkoepelende behandeling voor de verschillende vormen van dementie bestaat niet. Alzheimerpatiënten krijgen vaak medicijnen voorgeschreven die vooral tijdens de eerste jaren van de ziekte het geheugen stimuleren en gedragsstoornissen vertragen. Het effect van die medicijnen wordt kleiner naarmate de ziekte vordert.